1. „W wydawaniu sądu o rzeczach, w ich wybieraniu, nie należy polegać na pozorach, pod jakimi się przedstawiają z początku, ale trzeba sięgnąć głębiej, zważać na koniec”.
2. „Dwojakim sposobem uczy nas Bóg, naprzód sam przez się, za pośrednictwem swej łaski, swego natchnienia, po wtóre przez ludzi, przez ich rady i przestrogi”.
3. „Lepiej jest żyć w niepewności o szczęśliwość wieczną, służąc Bogu i pracując nad zbawieniem bliźnich, niż będąc pewnym wiekuistej chwały w niebie, zaraz umrzeć”.
4. „Gdy sprawy ludzkie z niewielką troskliwością się wykonują, to może słusznie kto przebaczy, ale gdy nieśmiertelnemu Bogu kto niedbale służy, tego na żaden sposób znieść nie można”.
5. „Bóg jest wielkim znawcą; miłość bardziej z czynów, niż ze słów ocenia”.
6. „Trzy są niewątpliwe znaki dobrze urządzonego klasztoru, a mianowicie: ścisłe zachowanie klauzury, pilne przestrzeganie czystości i baczność na milczenie”.
7. „Przeciwko tej skłonności należy podnieść broń, która cię najbardziej gnębi i nie pierwej zaprzestać walki, aż ją przy pomocy Boga całkiem zwyciężysz”.
8. „Niepoczciwy, chociażby skryty, przez długi czas pomiędzy poczciwymi ukryć się nie może”.
9. „Kto jest zbyt gniewliwym, ten przez usunięcie się od towarzystwa innych, nie zaradzi sobie, bo tę wadę pokonuje się nie uciekając, ale opierając się jej”.
10. „Z kobietami nawet pobożnymi zażyłości unikać należy, bo zażyłość z nimi już to dym, już płomień wywołuje; albo się zatem okopcisz, albo opalisz”.
11. W dopomaganiu bliźnim należy naśladować Aniołów, którzy przy sprawowaniu ludzkiego zbawienia, żadnego przezorności środka nie zaniedbują, powodzenie zaś, jakiekolwiek ono jest, złe czy dobre, nic a nic nie wpływa na utratę ich błogiego i wiecznego pokoju”.
12. „Pragnę, żeby słudzy Boga celowali raczej cnotą niż liczbą i żeby się różnili od innych ludzi bardziej rzeczą samą, niż nazwą i ubiorem”.
13. „Idźmy rączo, bezpiecznie, krzyż, jakikolwiek wam nieść wypadnie, z Chrystusem przeniesiemy; pomoc jego jest niezawodna, od sprzysiężenia wszystkich nieprzyjaciół potężniejsza”.
14. „Suknia twoja, aby nie raziła, niech będzie właściwą do okolicy, w której mieszkasz”.
15. „Gdy zły duch, w jakiś szczególny sposób do zbrodni cię pobudza, wtedy prócz środków zwykłych, przeciwstawić należy jakieś niezwykłe, dobrowolnego umartwienia środki”.
16. „Niech się strzegą przełożeni, aby swoich surowością nie zrazili do siebie, nawet samo przeczucie surowości szkodzi”.
17. „Wstąpiwszy do zakonu niechaj wie, że tam stałego i spokojnego pobytu nie znajdzie, jeśli obiema, że tak powiem, nogami, to jest umysłem i sercem progu klasztoru nie przestąpi”.
18. „W leczeniu chorego nie potrzeba się oglądać na wydatek; zdrowi, jeśli innych pokarmów zbraknie, łatwo się wyżywią i suchym chlebem”.
19. „Ufność nasza w Bogu taką być powinna, że nawet samo morze, gdyby nie było okrętu, Bóg nam na gołej desce szczęśliwie przepłynąć pozwoli”.
20. „Gdy przełożony co zleca, to posługiwać się roztropnością wcale nie zabrania”.
21. „Cudem zaprawdę byłoby największym, jeśli Bóg odmówiłby swej pomocy tym, którzy z miłości do niego opuścili wszystko, co mieli”.
22. „Bogacz względem bogactw tak się powinien postawić, aby on bogactwa, nie jego bogactwa posiadały”.
23. „Tym, co się oddają modlitwie, zarówno słodycz, jak i oschłość jest niebezpieczeństwem: pierwsza popycha nieraz umysł do nadętości, druga budzi wstręt”.
24. „Nie my ciała naszego panami jesteśmy, ale Bóg, dlatego we wszystkim te same umartwienia przysługiwać mogą”.
25. „Zwyczajem jest złego ducha, że bardziej na zewnątrz, niż na wewnątrz gospodarkę swoją prowadzi; Bóg przeciwnie bardziej wewnątrz, niż zewnątrz człowieka wyrabia i doskonali”.
26. „Zły duch, zabierając się do pokonania człowieka, naprzód patrzy z której on strony jest słabszy, z której bardziej zaniedbany; po czym w tę stronę swoje pociski zwraca, na tę nacisk kładzie”.
27. „Co było, o tym, proszę dla miłości Jezusa Chrystusa, zapomnijcie, i jak gdybyście teraz dopiero życie rozpoczynali, drogą cnoty bez przerwy ochoczo postępujcie”.
28. „Pewną jest rzeczą, że leniwi, ponieważ się nie pokonują, więc nigdy ani do pokoju duszy, ani do doskonałego posiadania cnoty nie przychodzą; pracowici przeciwnie, jedno i drugie w krótkim czasie łatwo pozyskują”.
29. „Jeśli na wojnie dzielniej walczy żołnierz dla pozyskania znikomej chwały i łupów, niż my z samymi sobą dla pozyskania wiecznej chwały w Królestwie Niebieskim, to ani na nazwę Chrystusowych żołnierzy nie zasługujecie, ani ich ducha nie macie”.
30. „Najkosztowniejsza korona czeka w niebie na tych, którzy wszystkie sprawy swoje wykonują z całą jaką mogą pilnością; nie dosyć bowiem dobre rzeczy czynić, ale potrzeba je dobrze czynić”.
31. „Nade wszystko chciałbym, aby każdy z was jaśniał czystą i szczerą miłością do Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, aby co podejmuje, podejmował to dla chwały Boga i zbawienia bliźnich”.