Maksymy św. Ignacego na grudzień

1. „Jeśli szatan napotyka sumienie bojaźliwe, usiłuje je uczynić jeszcze bojaźliwszym, a następnie doprowadzić do ostatniego stopnia niepokoju, aby tym sposobem całkiem zrazić i odwieść od życia doskonałego”.

2. „Doświadczenie nas uczy, że nie leniwi i oziębli, ale chętni i żarliwi w służbie Bożej, cieszą się pokojem ducha”.

3. „Na zachowaniu pierwotnego ducha polega niemal całe życie zakonnych zgromadzeń”.

4. „Im bardziej dusza jest od drugich oddzielona i osamotniona, tym się sposobniejsza staje do szukania i znalezienia Stwórcy”.

5. „Bardzo błądzą ci, których miłość własna zaślepiła, i którzy się za posłusznych mają, pomimo, że zwierzchnika do tego, co sami chcieli, swoim sposobem nakłonili”.

6. „Aby dusza mogła postępować na drodze doskonałości, potrzeba ażeby się zwracała w stronę wprost przeciwną, niż ją usiłuje zwrócić nieprzyjaciel”.

7. „Nieprzyjaciel nasz niczym tyle nie tłumi miłości, ile nadmiernym i nierozważnym w cnocie postępem”.

8. „Więcej Maryja Panna boleje kiedy ludzie grzechem obrażają Jej jednorodzonego Syna, niż bolała, kiedy Go krzyżowali”.

9. „Zwierzchnika nie dlatego słuchać należy, że jest obdarzony wieloma zaletami, że jest roztropny, dobry, mądry, ale dlatego tylko, że miejsce Boga zastępuje, że urząd jego spełnia”.

10. „Tych każdy niechaj się stara naśladować, o których doskonałości się przeświadczy, których gorliwymi i wielkodusznymi ujrzy”.

11. „Trudniej jest ducha uśmierzyć niż ciało poskromić”.

12. „Lenistwo i oziębłość, wszelkie prace, zajęcia, czynią leniwcowi zawsze przykrymi”.

13. „Prawdą jest, że Bóg zawsze do hojności względem nas jest gotów, byleby tylko w nas znalazł pokorę prawdziwą, głęboką”.

14. „Wiele, często dobrych rzeczy, opuścić, i takich, których czynić nie należałoby, byleby grzechem nie były, uczynić można, przez wzgląd na ludzi, którym dopomóc chcemy”.

15. „Słuchać łatwiej jest niż mówić”.

16. „Źle robi sędzia, gdy całkiem wierzy oskarżającemu, i bez wysłuchania oskarżonego, winnym go uznaje”.

17. „Bez poradzenia się Boga nic nie należy przedsiębrać”.

18. „Prawda zawsze ma swój blask właściwy; gdy ją kłamstwo ciemnościami zakrywa, to dla usunięcia tychże, sama prawdy obecność wystarcza”.

19. „Tego najbardziej przestrzegajcie, abyście jeden o drugim dobrze trzymali, i jeden drugiego miłowali”.

20. „Dla kogo nieużyteczną okazała się łaskawość, dla tego może użyteczną będzie surowość”.

21. „Nikogo, ale tych najbardziej obrażać nie należy, którzy, gdyby byli naszymi przeciwnikami, mogliby nam przeszkadzać w służbie Bożej i w pracy około ludzkiego zbawienia”.

22. „Tak należy pokutować, aby w sercu skrucha, w ustach wyznanie, a w uczynku zadośćuczynienie było”.

23. „Cały porządek i sposób wyboru, Ducha Święty, który do wyboru pobudza, łatwo dopełni”.

24. „Niewinność życia i świętość wiele sama przez się znaczy, i wszystkie inne rzeczy siłą przewyższa, ale jeśli z roztropnością i umiejętnością wychodzenia z ludźmi nie jest połączona, słabą i niedokładną będzie”.

25. „Jeśli się ktoś na dworze królewskim znajduje i aby względy króla zyskał, daleko gorliwiej mu służy, niż wy, abyście się stali miłymi Niebieskiemu Królowi, to się za bezrozumnych i wzgardy godnych uważajcie”.

26. „Wszystkie słowa twoje i czyny na wierzch wypłyną, myśl o tym, że co w skrytości powiedziałeś, to na jaw wyjdzie”.

27. „Zbyt ostrożni w rzeczach Bożych rzadko coś wielkiego i znakomitego przedsiębiorą; bo gdy się w czym jaka trudność przedstawia, to już ręki do tego nie przyłożą, lękają się”.

28. „Po roztrząśnięciu i postanowieniu już rzeczy, na ostatnią winna dać radę”.

29. „Lenistwo jest wszystkiego złego początkiem; o ile z nas, chrońmy się go bardzo”.

30. „Jak z jednej strony wielką w niebie otrzyma nagrodę, kto oddala od siebie myśl złą; tak z drugiej strony na wielkie wystawia się niebezpieczeństwo popadnięcia w grzechy, kto gardzi natchnieniami dobrymi”.

31. „Chwała niech będzie i dzięki Stwórcy naszemu, z którego hojności wszystkie dary na nas spływają”.