Maksymy św. Ignacego na luty

1/ „Chory przedsięwzięć, które podejmują zdrowi, niech zaniecha; spokojem ducha i cierpliwością niech je nagradza, tym sposobem pracując nie zaszkodzi ciału”.

2/ „Kto chce być dla innych użytecznym, pierwej winien nad sobą wiele pracować; niech pierwej sam zapłonie miłością, kto ją w innych zamierza rozniecić”.

3/ „Gdzie zawsze pogoda i niezmącony pokój panuje po domach, tam już jest wiele, jeśli się nie zagnieździły występki”.

4/ „Niewłaściwie na modlitwę poświęca się trud, który na uśmierzenie żądz niedobrych winien być poświęcony”.

5/ „Strzeż się przebywać z tym, nawet przez jedną noc, o którym wiesz, że dusza jego grzechem ciężkim splamioną została”.

6/ „Na drugi miesiąc lub na rok następny odkładasz twe zajęcia, ależ dla Boga! Skąd tak długiego życia masz pewność?”

7/ „Gdy kto jest napastowany, niech zawsze ma kogoś do pomocy”.

8/ „Jeśli chcesz wiedzieć, czego od ciebie Bóg chce, to potrzeba, abyś się wprzód wyzuł ze wszelkiej namiętności i chwiejności”.

9/ „ Nigdy nic nie czyń i nie mów, dopóki najpierw nie zrozumiesz, czy się to podoba Bogu, czy będzie z twoim pożytkiem i bliźniego zbudowaniem”.

10/ „Kto służąc Bogu chce wielkich rzeczy dokonać, niech na to szczególniej zważa, aby o sobie wiele nie rozumiał”.

11/ „Roztropność nie tyle słuchającego, ile rozkazującego cechować powinna”.

12/ „W domu dobrze urządzonym starzy winni być jak młodzi, a młodzi jak starzy; w starych winna się objawiać młodzieńcza ochoczość, w młodych latami wypróbowana dojrzałość”.

13/ „Bardziej pożądana jest roztropność ze średnią świątobliwością, niż z mniejszą roztropnością większa świątobliwość”.

14/ „Winnicy Pańskiej uprawiacze jedną tylko nogą na ziemi stać, a drugą podniesioną do drogi mieć winni”.

15/ „Kto posiada Boga, temu nic nie brakuje, chociażby wszystkiego był pozbawiony”.

16/ „Chociażby bez żadnego dodatku, jedynie ze względu na chwałę Boga, dla tym większego naśladowania Jezusa Chrystusa, wybrać należy razem z Nim raczej ubóstwo, wzgardę i nazwę niemądrego, niż bogactwo, zaszczyty i nazwę uczonego”.

17/ „Cokolwiek w tajemnicy mówisz, tak mów, jak gdybyś wobec całego świata mówił”.

18/ „Ci, co zakonników używają do parafialnych posług, z uszczerbkiem ich reguły, podobnie czynią, jak by dla zerwania owocu, obalali drzewo”.

19/ „Kto chce sprawę przez siebie rozpoczętą szczęśliwie przeprowadzić, powinien nie sprawę do siebie, ale siebie do sprawy stosować”.

20/ „Doświadczenie mnie nauczyło, że ci którzy się nad miarę długim kontemplacjom oddają, raczej się na omamienia szatańskie wystawiają, niż przed nimi zabezpieczają”.

21/ „Nigdy z taką siłą nie występuje przeciwko nam nieprzyjaciel piekielny, jak wtedy, gdy w skrytości i potajemnie działa”.

22/ „Aby nie dopuścić chociażby jednego grzechu, warto jest poświęcić trudy i zabiegi, nawet życia całego”.

23/ „Proś Boga, abyś wiele cierpiał, bo komu Bóg to dał, temu wiele dał, w tym jednym zawierają się niezliczone jego dobrodziejstwa”.

24/ „Społeczeństwo zdrowe winno się bronić i wczesnym odcięciem części zepsutych całość zabezpieczyć, najpierw nim się złe rozszerzy i zarazi to, co zdrowe jest”.

25/ „Więcej znaczy własnej woli wyrzeczenie się, niż umarłych wskrzeszać”.

26/ „Gdy się wahamy, prośmy gorąco Boga, aby nam wskazał, czy się mamy ograniczyć do samych przykazań, czy też pełnić i rady?”

27/ „Człowiek do cnoty niepochopny, jeśli sam siebie mężnie pokona, na dwa razy większą nagrodę zasługuje, niż ci, którym łagodne i chętne usposobienie żadnej w tej mierze nie czyni trudności”.

28/ „Kto wśród ludzi działać i bezpiecznie przebywać chce, niech się o to najbardziej stara, aby jednakim był dla wszystkich, a nie szkodził nikomu”.