Maksymy św. Ignacego na styczeń

1/ „Wszystko na większą chwałę Boga” – te i tym podobne słowa powtarza święty Ignacy w swych konstytucjach trzysta siedemdziesiąt sześć razy”.

2/ „W przedsięwzięciach swoich, tak Bogu ufaj, jak gdyby pomyślny skutek całkiem od ciebie, nie zaś od Boga zależał; tak się jednak do każdej rzeczy zabieraj, jak gdybyś ty nie, ale Bóg wszystko miał czynić”.

3/ „Czas i trudy marnuje, kto się do poprawy innych zabiera, nie poprawiwszy wprzód siebie”.

4/ „Zamiana miejsca nie zmienia nawyknienia: kto się z wadami nie rozstał, kto ich z siebie nie wykorzenił, za tym one wszędzie pójdą”.

5/ „Spraw trudnych młodym powierzać nie należy”.

6/ „Czyn rzadki a znakomity zwyczajnych sześćset o wiele przewyższa”.

7/ „Miej to za pewne, że o tyle w doskonałości postąpisz, o ile się z miłości i korzyści własnej wyzujesz”.

8/ „Nic dokonać nie można , co byłoby godnym Boga, bez srożenia się świata, lub zżymania piekieł”.

9/ „W dążeniach do doskonałości, bardziej nad duchem, niż nad ciałem czuwać należy, bardziej nad łamaniem woli, niż nad łamaniem kości”.

10/ „Hojnym jest Bóg: z rąk jego odbieram czego nie mam z rąk ludzi; gdyby mi ludzie nic nie dali, miałbym od Boga wszystko”.

11/ „Dobroć Boska zwykła tego silniej bronić, kogo bardziej zły duch napastuje”.

12/ „Jeśli miłość i uprzejmość nie mają za towarzyszkę prawdy, to już nie są miłością i uprzejmością, ale podstępem i próżnością”.

13/ „Im się kto ściślej z Bogiem połączył i hojniejszym względem jego Majestatu okazał, ten tym większych od Niego łask dozna”.

14/ „Ten na nazwę prawdziwego zakonnika zasługuje, kto się całkiem nie tylko od świata, ale i od siebie oderwał”.

15/ „O mój Boże, gdyby Cię ludzie poznali!”

16/ „Próżność i przechwalanie się powstaje z niewiadomości i ślepej samego siebie miłości”.

17/ „Opuścić Boga dla Boga, zyskiem jest duchowym, nie stratą”.

18/ „Leniwiec przez wiele lat dojść nie może do takiego stopnia cnoty, do jakiego dochodzi pilny w nader krótkim czasie”.

19/ „Nieznośnym byłoby dla mnie życie, gdybym spostrzegł, że w duszy mojej coś się kryje, co nie jest ściśle Boskim, ale ludzkim”.

20/ „Nie tylko Boga, ale i ludzi dla Boga mieć potrzeba na względzie”.

21/ „Gdyby się tak stało, że miłośnik Boga bez własnej winy został potępiony, byłoby mu łatwiej znosić wszystkie kary piekła, niż słuchać bluźnierstw, jakimi potępieni znieważają Boga”.

22/ „Niekiedy człowiek tak cierpi od złego ducha, że prawie od zmysłów odchodzi; to na naturę, to na chorobę cierpienia swoje składa: gdy tymczasem wszystkiemu winna pokusa”.

23/ „Bardzo często więcej kryje się niebezpieczeństwa w niezważaniu na małe grzechy, niż na wielkie”.

24/ „Nad prawdą nic długo nie triumfuje, szturmowaną być może, ale zdobytą być nie może”.

25/ „Gdy kogo podejść zły duch zamierza lub go silniej zaniepokoić, czas nocny po większej części wybiera”.

26/ „Unikać kłótni nie tylko jest rzeczą szlachetną i chrześcijańskiego pokoju godną, ale i pożyteczną”.

27/ „Jest rzeczą niebezpieczną chcieć wszystkich jedną drogą prowadzić do doskonałości; niebezpieczniejszą innych według siebie sądzić”.

28/ „Jeśli na jednej szali umieści się wszystko dobre, co Bóg stworzył, a na drugiej więzienie, łańcuchy, obelgi, to te w porównaniu z tamtym zrażać nie powinny”.

29/ „Wiecznej szczęśliwości pewnym nigdy być nie można, a lękać się wtedy najbardziej należy, gdy wszystko po myśli idzie”.

30/ „W pewnych razach lepiej jest milczeć niż mówić, i nie potrzeba mścić się słowem, gdzie sama za siebie mści się prawda”.

31/ „Jeśli cię proszę o to, co za szkodliwe uważasz, tak się zachowaj, abyś i rzeczy proszonej odmówił i proszącego do siebie nie zraził”.