1. „Ku czemu wezwani jesteście, ku temu z całych sił zmierzajcie, pomnąc, że Bóg pomocy ze swej strony nie odmawia”.
2. „Jak mało jest takich, którzy cenę krwi Chrystusowej na zbawienie sobie obracają”.
3. „Nie tylko się nawzajem miłować macie, ale miłość waszą na wszystkich rozciągać powinniście”.
4. „Bardzo niewielu jest takich, którzy by rozumieli co by z nimi Bóg uczynił, gdyby się mu całkiem powierzyli”.
5. „Do sług niedobrych należą tacy, którzy rozkazy swych panów wykonują niechętnie, z szemraniem”.
6. „Jakeśmy sił ciała i duszy nadużyli dla przekroczenia Bożego prawa; tak po odzyskaniu łaski przez pokutę, tych samych sił użyjmy ku poprawie naszej, ku wydoskonaleniu się”.
7. „Ażeby miłośnik ludzkiego zbawienia pozyskał wszystkich, do wszystkich się zastosować powinien, chociażby skutek nie odpowiadał w zupełności usiłowaniom”.
8. „Gdzie wszystko idzie po naszej myśli, miejmy podejrzenie, czy tam służba Boża jest jak należy”.
9. „Podejmowania umartwienia dobrowolnego jawnie, ponad przepis, zabrania się: już to ze względu, że posłuszeństwo jest rzeczą lepszą niż ofiara, już że chełpienie się, wynoszenie – jest rzeczą naganną”.
10. „Tej samej broni do zbawienia przeciw złemu duchowi używać należy, której on używa ku naszej zgubie”.
11. „Kto ma wyższe stanowisko ma być wyniesiony, ten zwykle i w szerzeniu chwały Bożej większe ma powodzenie”.
12. „Niezwykłe doznawanie przykrości bez winy, jest pewną oznaką wkrótce nastąpić mającej pomyślności”.
13. „Prześladowanie jest jakby narzędziem, którym się nasza cnota pobudza; gdyby go nie było, to by zmarniała i obowiązku by swego należycie nie pełniła”.
14. „Panie, czegóż ja chcę; albo czego chcieć mogę, prócz Ciebie”.
15. „Być posłusznym tylko wolą, bez udziału rozumu, owszem przy jego uporze, znaczy tyle, jak gdyby jedną tylko nogą przebywać w zakonie”.
16. „Serdecznym i wielkim bólem przejmujcie się, patrząc, jak prawie wszędzie Bóg jest nieznany”.
17. „Wszystkich sił należy dołożyć, abyśmy to osiągnęli, ku czemu zmierzamy i wszedłszy na drogę doskonałości, abyśmy do tego przyszli, co jest najdoskonalszym”.
18. „Nie ma na ziemi, żadnej innej bestii, tak dzikiej, tak okrutnej, tak zawziętej na człowieka, jak szatan. Co sobie względem nas uplanuje, to z całą swą przebiegłością uskutecznia”.
19. „Rozmowa o rzeczach Bożych, chociażby była prowadzona z człowiekiem jak najgorszym, nie pozostaje bez korzyści”.
20. „Nigdy takimi obietnicami nie należy uszu wzbogacać, którym czyny nie zdołają wyrównać”.
21. „Zbytnie cudzych wad ściganie, raczej zraża niż poprawia; przyczynia się bardziej do stronienia od nas, niż do zapobieżenia złemu”.
22. „Spomiędzy umartwień te przenosić należy, które silniej się dają uczuć, ale mniejszą sprawiają szkodę”.
23. „Nic nie należy pisać, ani czynić takiego, co by zawziętość lub gorycz jaką wywołać mogło”.
24. „Wielką pociechą dla szatana jest dusza lekkomyślna, nie postępująca, bez wędzidła, którym hamowana być winna; im się bowiem wyżej taka wynosi, tym niżej spadnie”.
25. „Potrzeba mało mówić, a wiele słuchać”.
26. „Kto w sercu Boga nosi, ten raj ze sobą nosi”.
27. „Najłatwiejsza i prawie jedyna do świętości droga, jest stronienie od tego wszystkiego, co świat miłuje, za czym się ugania”.
28. „Wyrokowanie o doskonałości z twarzy, z ruchów, z usposobienia, z samotności zamiłowania, jest niewłaściwe i bywa mylne. Z pracy nad sobą, jaką kto podejmuje, z pokonywania sobie, należy wnosić o postępach w cnocie zrobionych”.
29. „O ile pożyteczną jest gorliwego z drugimi rozmowa dobra; o tyle szkodliwą rozwiązła”.
30. „Bardzo zbawienną jest rzeczą, jeśli masz przyjaciela, któremu pozwoliłeś, aby cię napominał w wadach”.
